Είναι πολλές οι στιγμές που η προπόνηση μπορεί να γίνει κουραστική, μα πάνω απ΄ όλα μονότονη.

Θα επιθυμούσαμε να είμαστε κάπου αλλού και να ξεφύγουμε απ΄ την μονοτονία των στροφών αλλά και του γνώριμου περιβάλλοντος, προπάντων αν αυτό έχει να κάνει με την Αθήνα. Κι όμως υπάρχουν λύσεις! Ένας πολύ καλός coach μου είχε πει μια εξαιρετική ιδέα για προπόνηση, ταυτόχρονα με αύξηση δύναμης.

Μια φορά την εβδομάδα, συνήθως στην χειμερινή προπόνηση, βρισκόμασταν σε κάποια παραλία της Αττικής και κάναμε προπόνηση. Συνήθως διαλέγαμε παραλίες που είχαν ένα  σημαντικό μήκος ούτως ώστε από την μία άκρη ως την άλλη να χρειάζεσαι πάνω από 10 λεπτά τρέξιμο. Πχ στην παραλία της Λούτσας ή στην παραλία του  Σχοινιά. Η προπόνηση περιλάμβανε ένα ζέσταμα 25-30 λεπτών, εκτός άμμου (στην άσφαλτο συνήθως που υπάρχει) και στην συνέχεια, ανάλογα την ημέρα, ακολουθούσε συνεχόμενο 35-45 λεπτών.

Η αγαπημένη μου προπόνηση ήταν πάντα το τρέξιμο στην άμμο ξυπόλητη και στο σημείο που σκάει το κύμα. Σε εκείνο το σημείο η άμμος είναι  λίγο πιο σκληρή και έτσι αποφεύγονται τα  γυρίσματα της ποδοκνημικής. Είναι μια προπόνηση που ποτέ δεν βιαζόμουνα να τελειώσω, παρότι ήταν, πιστέψτε με, κουραστική. Η κούραση ήταν περισσότερο μυϊκή και βέβαια η μυϊκή κούραση προσθετικά κουράζει και το αναπνευστικό  και έτσι γίνεται και εν μέρει αερόβια. Τελειώνοντας  το συνεχόμενο  αυτό, και αφού έκανα  καλές διατάσεις, ξεκινούσα κάποιες αλτικές ασκήσεις, οι οποίες έδιναν μια έξτρα επιβάρυνση από την εκτέλεση στο στάδιο, πχ εκτελούσα σκίπινκ στην άμμο, λαγουδάκια στην άμμο, κουτσό, προβολές. Βήμα-άλμα αλλά και άλλες ασκήσεις, φυσικά όχι όλες μαζί  κάθε φορά αλλά συνήθως δύο είδη ασκήσεων και διαφορετικών μυϊκών ομάδων την φορά.  Τέλος εκτελούσα ξανά διατάσεις και στην συνέχεια αποθεραπεία, εκεί που ξεκίνησα ζέσταμα. Υπήρχαν φορές που, υπό μορφή παιχνιδιού στο τρέξιμο στην άμμο, έκανα  αλλαγές όταν υπήρχε γκρουπ και αυτό έκανε την προπόνηση πιο απολαυστική αλλά και πιο δύσκολη.

Ειλικρινά από εκείνες τις προπονήσεις απέκτησα πολύ δύναμη στην ποδοκνημική μου άρθρωση, εγώ, που ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχα στον αθλητισμό. Ταυτόχρονα  βέβαια γυμνάζεις σφαιρικά όλες τις μυϊκές ομάδες των ποδιών και είναι σίγουρο ότι η προπόνηση στην άμμο μας δίνει ατσαλένια δύναμη. Αν κάνεις προπόνηση στην άμμο δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα στους ανώμαλους δρόμους του Χειμώνα είτε έχουν ανηφόρες είτε  κατηφόρες είτε λάσπη.

Αν δώσουμε και τον τόνο του φθινοπωρινού ή χειμερινού τοπίου της θάλασσας, τότε θα καταλάβετε, φίλες μου, γιατί ήταν από τις καλύτερες προπονήσεις. Είναι πραγματικά πολύ ωραία τα χειμερινά ή φθινοπωρινά πρωινά ή και απογεύματα στις παραλίες, ακόμα και της  Αττικής. Ίσως να νομίζετε ότι βρίσκεστε αλλού την ώρα του τρεξίματος, σε άλλη διάσταση!

Εγώ πολλές φορές, και για θεραπευτικούς λόγους, έβαζα τα πόδια μου στην δροσερή θάλασσα μέχρι τους τετρακέφαλους για 5 με 10 λεπτά. Αυτό ήταν, έφευγε όλη η κούραση!

Ελπίζω να σας έπεισα ότι μπορούμε να κάνουμε προπόνηση και δύναμη με τρόπο που να έχουμε και ψυχική ανάταση (ενδυνάμωση)! Καλή  προπόνηση.