Distance: Marathon, Finish time: 2.46.46

Επιστροφή με ατομικό ρεκόρ!

Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά! Τελικά ο Αθλητισμός είναι μεγάλο πάθος! Ο Μαραθώνιος ακόμη μεγαλύτερο! Ανήμερα Πάσχα έφερε τόσους Έλληνες να τρέχουν στον Μαραθώνιο του Rotterdam, μαζί με αυτούς κι εγώ! Τρέλα, με την καλή έννοια! Τρελή κι εγώ! Έτρεξα! Τερμάτισα! Ήταν ο κύριος στόχος μου! Έκανα ατομικό ρεκόρ 2.46.46! Ήταν και αυτό στόχος! Τερμάτισα χωρίς προβλήματα και απρόοπτα!

Κυνήγησα με πάθος το θαύμα ενός  ολυμπιακού ορίου στον αγώνα μου, το πίστεψα! Το κυνήγησα με πάθος όσο μπορούσα και στις προπονήσεις (με όλα τα δεδομένα της προσωπικής μου ζωής:  Οικογένεια, Παιδιά, όχι  προετοιμασίες, μόνο εντός Ζωγράφου!). Χωρίς να έρθει όμως το θαύμα, είμαι ενθουσιασμένη! Γιατί; Μα γιατί προσπάθησα πολύ, ονειρεύτηκα, έκανα ατομικό ρεκόρ, το έζησα. Θα συνεχίσω να κάνω όνειρα. Εξάλλου τα όνειρα και οι μεγάλοι  στόχοι είναι πάντα έξτρα κίνητρο.

Στα του αγώνα… Έκανα έναν όμορφο αγώνα χωρίς εκπλήξεις, πήγα αρκετά συντηρητικά έως το 15χλμ, ίσως το παράκανα κιόλας, ίσως και όχι. Ήμουν φρέσκια σχεδόν παντού, δεν προβληματίστηκα σε κανένα σημείο. Από το 25χλμ μέχρι το 35χλμ είχα ρυθμούς τέτοιους που δεν πίστευα (έφθασα lap km σε tempo  3.45, 3.47. 3.46 ) - ήταν καλά! Μας τα χάλαγε ο αέρας βέβαια επίσης σε αρκετά σημεία και με αποσυντόνιζε στους ρυθμούς βγάζοντάς με εκτός μέσου όρου.

Ο τερματισμός όμως ήταν όπως τον είχα φανταστεί. Με ενθουσιασμό, με τον Χρήστο να με αγκαλιάζει χαρούμενος, με ένα μετάλλιο στο λαιμό και με ένα τριαντάφυλλο στο χέρι! Πάλι αισθανόμουν σαν να έκανα Παγκόσμιο ρεκόρ! Θα ήθελα  να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου, Mizuno Hellas του κ. Φειδάνογλου και την Inspiresports του κ. Ζάχου για την στήριξή τους.

Δεν ήμουν μόνη εκεί. Πολλά Ελληνόπουλα προσπάθησαν να κάνουν την υπέρβαση. Ο Κώστας που έχει ήδη το όριο βέβαια, ο Δημήτρης, ο Βασίλης, ο Χριστόφορος που έκανε τρομερό ατομικό ρεκόρ στον πρώτο του Μαραθώνιο με 2.22.05. Ιδιαίτερη μνεία στην Πόπη Αστροπεκάκη που έκανε τρομερό ατομικό ρεκόρ 2.43.50 πλησιάζοντας το όνειρο! Η Χαϊντι Διακουμοπούλου ήταν και εκείνη εκεί και προσπάθησε για ατομικό. Μπράβο σε όλα τα παιδιά!

Το 2008 όταν προκρίθηκα στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου στο Τρίαθλο ήταν ένα θαύμα και αυτό. Έπρεπε να περάσω ως καλύτερη Ευρωπαία αθλήτρια στο ranking list της Ευρωπαϊκής κατάταξης  European Flag. Πέρασα ως αθλήτρια χώρας που δεν έχει παράδοση στο Τρίαθλο. Οι  αντίπαλες αθλήτριες των άλλων χωρών με ανάπτυξη, με υποδομές, με παράδοση και εξειδίκευση. Έπρεπε να γίνω πολύ καλή κολυμβήτρια σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά το 2003. Διπλές προπονήσεις στο κολύμπι συν τρέξιμο συν ποδήλατο. Ερχόμουν, έφευγα πάλι.  Πολλές ώρες! Πάθος μόνο, ατελείωτες ώρες προπόνηση, Αγάπη, Τρέλα! Συνεχίζουμε λοιπόν να κυνηγάμε στόχους μικρούς μεγάλους, να το διασκεδάζουμε με αυτό που κάνουμε γιατί δεν ταιριάζει η μιζέρια στον Έλληνα.